รักสะดุดใจ

                “ไม่ต้องทอนนะคะ หนูก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ หนูคงไปต่อกับลุงไม่ได้จริงๆ”

                นิชลาพูดบอกไปด้วยความเสียใจ เมื่อรู้ดีว่ารถแท็กซี่คันใหญ่ที่เรียกใช้คงจะชงักติดอยู่ที่นี่อีกนาน

                “ไม่เป็นไรหนู ยังไงลุงก็คงจะพาหนูไปไม่ทันเหมือนกัน รีบลงไปต่อข้างหน้าดีกว่า ลุงว่ามันคงน่าจะเป็นทางออกที่ดี”

                คนขับรถพูดบอกไปอย่างคนที่เข้าใจ ก่อนที่จะยื่นมือไปรับธนบัตรนั้นของเธอไว้ พร้อมกับพูดบอกไปด้วยความซาบซึ้งใจที่เขามี

                “ขอบใจแม่หนูมากนะ ยังไงลุงก็ขอให้หนูโชคดีก็แล้วกัน”

                นิชลาได้แต่มองกลับไปอย่างคนที่ซึ้งใจ เมื่อได้ยินคำอวยพรจากใจที่ส่งกลับมา

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าลุงคนนี้เป็นใคร แต่ด้วยคำพูดที่เขาได้เอ่ยไว้ มันสร้างความมั่นใจให้เธออีกครั้งนึง

“ขอบคุณมากนะคะ ยังไงน้ำก็ขอให้คุณลุงโชคดีเหมือนกันค่ะ”

นิชลาไหว้ลาไปเพื่อเป็นการขอบใจ ก่อนที่จะหยุดชะงักการกระทำนั้นของเธอไว้ เมื่อตัวเลขนาฬิกาบนหน้าจอของแท็กซี่ได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

“เที่ยงสี่สิบห้า!!... ตายแล้วยายน้ำ คราวนี้นัฐคงเอาแกตายแน่ๆเลย”

ว่าแล้วนิชลาก็รีบจัดเก็บเอกสารของตัวเองที่วางไว้อย่างร้อนใจ ก่อนที่จะรีบเปิดประตูด้านข้างของเธอออกไป พร้อมกับเสียงที่ตะโกนออกไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

“น... หนูระ...”

เอี๊ยดดดดดด... โครม!!